Από τους αρχαίους ελληνικούς χρόνους, συμβούλευαν τους αθλητές να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες κρέατος και κρασιού.
Η χρήση πρωτεϊνούχων σκευασμάτων στον αθλητικό χώρο, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Οι αθλητές, γνώστες του γεγονότος ότι με τη αύξηση της ποσότητας της πρωτεΐνης που καταναλώνουν, θα επιτυγχάνουν τους ρυθμούς σύνθεσης της πρωτεΐνης, έχουν στραφεί σε μια αλόγιστη κατανάλωση πρωτεϊνούχων σκευασμάτων. Τους διαφεύγει όμως το γεγονός, ότι η απλή αύξηση της κατανάλωσης πρωτεΐνης, δεν θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα στην αύξηση του μυϊκού όγκου. Αν και η παρουσία των αμινοξέων είναι απαραίτητη προϋπόθεση, η αύξηση του μυϊκού όγκου επιτυγχάνεται μόνο με σωστά προπονητικά ερεθίσματα. Το προπονητικό ερέθισμα αποτελεί το «σπινθήρα» ενεργοποίησης του μηχανισμού σύνθεσης της πρωτεΐνης, ενώ τα αμινοξέα, αποτελούν τα δομικά υλικά τα οποία χρησιμοποιεί ο οργανισμός για τη σύνθεση του νέου μυϊκού ιστού.
Τα διάφορα είδη συμπληρωμάτων πρωτεΐνης που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά είναι:
-Μπάρες πρωτεΐνης
-Πρωτεΐνη Ορού Γάλακτος (whey protein) (περιέχει υψηλά επίπεδα όλων των απαραίτητων αμινοξέων, διακλαδισμένης αλυσίδας αμινοξέων και έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα του αμινοξέος κυστεΐνη)
-Πρωτεΐνη Καζεΐνης (περιέχει γλουταμίνη και καζομορφίνη)
-Πρωτεΐνη Γάλακτος (λαμβάνεται από το γάλα με απομάκρυνση της γαλακτόζης και του λίπους και ουσιαστικά είναι μίγμα whey και καζεΐνης)
-Πρωτεΐνη Αυγού (χωρίς λακτόζη)
-Πρωτεΐνη βόειου κρέατος (τα επίπεδα BCAA (Αμινοξέα Διακλαδισμένης Αλυσίδας) είναι περίπου 35% χαμηλότερες από τις πρωτεΐνες γάλακτος)
-Πρωτεΐνη Σόγιας (περιέχει ισοφλαβόνες, ένα είδος φυτοοιστρογόνων και προτείνεται σε όσους έχουν δυσανεξία στα γαλακτοκομικά προϊόντα)
-Πρωτεΐνη ρυζιού (θεωρείται καλύτερη από άλλες πηγές πρωτεϊνών όπως ο ορός γάλακτος ή η πρωτεΐνη σόγιας που μπορούν να προκαλέσουν πεπτικά προβλήματα. Μπορεί να καταναλωθεί από άτομα με γαστρεντερικές παθήσεις, όπως το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου.)
-Πρωτεΐνη μπιζελιού (δεν περιέχει χοληστερίνη και έχει αμινοξέα παρόμοια με εκείνα της σόγιας αλλά είναι λιγότερο αλλεργιογόνα)
Οι ημερήσιες ανάγκες σε πρωτεΐνη για τους αθλούμενους, αν και αυξημένες σε σχέση με τους μη αθλούμενους είναι θεωρητικά τουλάχιστον, δυνατόν να καλυφτούν μέσα από μια ορθή διατροφή. Η επαρκής πρόσληψη πρωτεϊνών έχει μεγάλη σημασία για κάθε αθλητή, ανεξάρτητα από το επίπεδο της απόδοσης του. Υπάρχει ανάγκη αποκατάστασης των πρωτεϊνούχων ουσιών που καταστρέφονται λόγο συμμετοχής σε αθλητική δραστηριότητα, αφού η πρωτεΐνη ανάλογα με τη μορφή της άσκησης συμμετέχει στην παραγωγή ολικής ενέργειας σε ποσοστό 5-15%.
Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν διαφορετικές απαιτήσεις πρωτεΐνης στους αθλητές μεταξύ αναερόβιας και αερόβιας άσκησης. Οι αθλητές αντοχής στην αερόβια δραστηριότητα μπορεί να έχουν αυξημένη ημερήσια πρόσληψη πρωτεΐνης 1,2 με 1,4 γρ. ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα, ενώ η αναγκαία ποσότητα που χρειάζεται ένας αθλητής ή ένα άτομο που γυμνάζεται με βάρη είναι περίπου 1,4 με 1,8 γρ. ανά κιλό σωματικού βάρους. Δηλαδή ένα άτομο 85 κιλών θα χρειαστεί περίπου 1,8 x 85 = 153 γρ. πρωτεΐνης την ημέρα, έτσι ώστε να ενισχυθεί η μυϊκή πρωτεϊνοσύνθεση ή για να αντισταθμίσει οξείδωση των αμινοξέων κατά τη διάρκεια της άσκησης. Μια απλή άσκηση διάρκειας δυο ωρών 55% VO2 max έχει δείξει να οξειδώνει 86% της καθημερινής απαίτησης του αμινοξέως λευκίνης. Η ποσότητα αυτή αποτελεί το συνολικό ποσό πρωτεΐνης για την ημέρα και σε αυτήν συνυπολογίζεται η πρωτεΐνη που προσλαμβάνεται από την διατροφή και τα διάφορα συμπληρώματα.
Η κατανάλωση περισσότερης πρωτεΐνης είτε μέσα από τα γεύματα είτε με την μορφή συμπληρωμάτων δεν οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση του μυϊκού όγκου και μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση του ποσοστού λίπους. Επιπλέον η υπερκατανάλωση πρωτεΐνης για μεγάλα χρονικά διαστήματα μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα στα νεφρά, το συκώτι και απώλεια οστικής μάζας. Ακόμη υπάρχει πιθανότητα η υψηλή πρόσληψη πρωτεϊνών σε συνδυασμό με χαμηλή κατανάλωση υδατανθράκων να ωθήσει το σώμα σε κέτωση, μια κατάσταση κατά την οποία υπάρχει συσσώρευση τοξικών κετονών στο σώμα. Στην περίπτωση αυτή τα νεφρά υπερλειτουργούν προσπαθώντας να αποβάλουν τα κετονοσώματα, χάνοντας υγρά και με συνέπεια να αυξάνεται ο κίνδυνος αφυδάτωσης, ειδικά αν χάνονται παράλληλα και υγρά μέσω του ιδρώτα κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Οι αθλητές που δεν έχουν το χρόνο να προετοιμάσουν τα διαιτητικά τους γεύματα πριν ή αμέσως μετά την άσκηση, ένα συμπλήρωμα πρωτεΐνης μπορεί να καταναλωθεί τόσο για πρακτικούς όσο και για λόγους επιδόσεων. Επιπλέον, ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι αυτοί που εφαρμόζουν δίαιτα χαμηλή σε θερμίδες, οι χορτοφάγοι, αυτοί που δεν οργανώνουν τα γεύματα τους και εκείνοι που αθλούνται σε υψηλό βαθμό, μπορούν να επωφεληθούν σημαντικά από την κατανάλωση συμπληρώματος πρωτεΐνης.
Συμπερασματικά, θα έλεγε κανείς ότι αρκεί οτιδήποτε παίρνουμε να έχει πάντα την λογική του μέτρου και των αναγκών μας ως οργανισμού. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούμε να καταναλώνουμε τις κατάλληλες δόσεις σύμφωνα με τις πραγματικές μας ανάγκες και όχι απλά με το τι επιθυμούμε. Αυτός που θα καθορίσει τις ανάγκες μας και τη δοσολογία πρέπει να είναι ειδικός (π.χ. διαιτολόγος/διατροφολόγος). Θα πρέπει να κοιτάμε προσεχτικά την συσκευασία. Να υπάρχει σίγουρα πιστοποίηση από κάποιον οργανισμό ασφαλείας (FDA, ΕΟΦ).
Πηγή: mydiatrofi.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου